Archive for Uncategorized

Tylko mnie kochaj..

loving2b338545654751.jpg 

Podsumowując nasze rozważania na temat patologii rodzinnej i krzywd wyrządzanych dziecku, pragniemy zaapelować do wszystkich jak ważna jest odpowiednia opieka i troska dana dziecku. Pamiętajmy, że dzieci to przyszlość. W nich tkwi nasza sila, radość i nadzieja. Tak niewiele trzeba, aby dać dziecku poczucie bezpieczeństwa i szczęście. Otoczmy je milością, a odwdzięczą się po stokroć i wyrosną na zdrowych i mądrych ludzi.

Zly dotyk…

Istnieje wiele definicji przemocy seksualnej wobec dzieci, które nie zawsze są zgodne ze sobą. W literaturze przedmiotu obok „przemocy seksualnej wobec dzieci” stosuje się zamiennie takie terminy, jak: „wykorzystywanie seksualne”, „krzywdzenie seksualne”, „molestowanie seksualne”, czy też „nadużycie seksualne”. Światowa Organizacja Zdrowia proponuje używanie terminu „przemoc seksualna”, przez którą rozumie się wykorzystywanie dzieci dla uzyskiwania przyjemności seksualnej przez osoby dorosłe.
Różne aspekty przemocy seksualnej łączy w sposób wyczerpujący definicja proponowana przez Standing Committe on Sexually Abused Children; zgodnie z nią za dziecko wykorzystane seksualnie można uznać każdą jednostkę w wieku bezwzględnej ochrony (wiek ten określa prawo), którą osoba dojrzała seksualnie naraża na jakąkolwiek aktywność natury seksualnej, w celu seksualnego zaspokojenia. Należy podkreślić, że seksualna aktywność pomiędzy dorosłym a dzieckiem traktowana jest zawsze jako nadużycie.

 bez-tytulu.jpg

Rodzaje przemocy seksualnej

Istnieje wiele typologii przemocy seksualnej wobec dzieci; najczęściej badacze wyróżniają następujące jej rodzaje:
1. Bez kontaktu fizycznego

  • Rozmowy o treści seksualnej
    Sprawca wyraża wprost swoje pragnienia seksualne wobec dziecka (np. Popatrz na mojego siusiaka, pokaż mi to, co masz pod majteczkami), wyraża opinie na temat atrakcyjności erotycznej dziecka lub własnej (Masz ładną pupę, chcę ją lepiej obejrzeć, masz piękne cycuszki, chcę je pocałować itp.) albo opowiada dziecku o swojej aktywności seksualnej z innymi osobami.
  • Ekspozycja anatomii i czynności seksualnej
    Sprawca pokazuje dziecku swoje intymne części ciała, może też masturbować się w jego obecności.
  • Podglądactwo
    Dziecko jest podglądane w czasie kąpieli, czynności fizjologicznych; towarzyszy temu podniecenie i masturbacja sprawcy.
  • 2. Kontakty seksualne polegające na pobudzaniu intymnych części ciała

  • Dotykanie ciała dziecka
  • Całowanie intymnych części jego ciała
  • Ocieractwo
  • Pobudzanie ręczne narządów płciowych dziecka
    3. Kontakty oralno-genitalne
    4. Stosunki udowe
    5. Penetracja seksualna (oralno-genitalna)
    6. Komercyjne seksualne wykorzystywanie dzieci (np. dziecięca pornografia czy prostytucja)
    7. Seksualne wykorzystywanie dzieci powiązane z innymi formami przemocy (np. dewiacyjne formy przemocy seksualnej)

    Jak rozpoznać przemoc seksualną wobec dzieci?

    Objawy somatyczne
    Najczęściej mają charakter pośredni. Należą do nich:

  • Ciąża
  • Choroby weneryczne
  • Wirus HIV
  • Infekcje dróg moczowo-płciowych
  • Urazy zewnętrznych narządów płciowych
  • Urazy odbytu, pochwy
  • Przerwanie błony dziewiczej
  • Krwawienie z narządów rodnych
  • Ból przy oddawaniu moczu czy kału, krwawe stolce
  • Infekcje jamy ustnej    Wymienione objawy (oprócz ciąży, choroby wenerycznej) wyłącznie sugerują, iż są konsekwencją nadużycia seksualnego. Mogą one powstać z innych powodów. Same w sobie mają niewielką wartość diagnostyczną, ale stanowią ważny element rozpoznania wykorzystania seksualnego, w powiązaniu ze stwierdzonymi objawami psychologicznymi i behawioralnymi.   Objawy psychologiczne i behawioralne
  • Nadmierna erotyzacja dziecka: prowokacyjne i uwodzicielskie zachowania seksualne, erotyczne rysunki lub zabawy, agresja seksualna wobec rówieśników, wczesna lub nasilona masturbacja dziecięca, nieadekwatna do fazy rozwoju psychoseksualnego, nieadekwatny do poziomu rozwoju dziecka język dotyczący sfery seksualnej
  • Obniżony nastrój
  • Lęk, niepokój (dziecko może bać się iść do szkoły, boi się kontaktów z ludźmi, boi się spać samo itd.)
  • Poczucie winy, niska samoocena
  • Myśli samobójcze
  • Koszmary
  • Lęki nocne
  • Nadpobudliwość psychoruchowa
  • Trudności w koncentracji uwagi
  • Wtórne moczenie nocne
  • Zachowania regresywne (np. powrót do ssania palca czy smoczka)
  • Picie alkoholu, narkotyzowanie się
  • Prostytucja
  • Zaburzenia łaknienia – anoreksja, bulimia
  • Problemy szkolne, złe relacje z rówieśnikami
  • Dolegliwości psychosomatyczne: bóle brzucha, głowy, nudności, wymioty.    Większość z tych zachowań może mieć związek z innymi problemami dziecka, choć na pewno zawsze trzeba je poważnie rozważyć pod kątem nadużycia seksualnego.
  • Konsekwencje

    Objawy wykorzystywania seksualnego należy odróżnić od skutków, które mogą wystąpić po upływie pewnego czasu. To, jakie konsekwencje poniesie dziecko w późniejszym życiu, zależy między innymi od takich czynników, jak: wiek, jego osobowość, formy i przebieg przemocy seksualnej, więź z rodzicami. Następstwa są zdecydowanie poważniejsze, gdy:

  • Sprawca był agresywny, brutalny, stosował takie formy przemocy, jak: kontakty analne, oralne, dewiacyjne;
  • Dziecko było wielokrotnie wykorzystywane;
  • Sprawcą była osoba z najbliższej rodziny dziecka (ojciec, wujek, kuzyn itp.);
  • Dziecko było pozbawione pomocy i wsparcia ze strony swojej najbliższej rodziny;
  • Było wielokrotnie przesłuchiwane w obecności wielu obcych dla siebie osób;
  • Po zdarzeniu nie uzyskało profesjonalnej pomocy terapeutycznej.   Badania potwierdzają, że osoby dorosłe, wykorzystywane seksualnie w dzieciństwie, cechuje ogólnie niższa samoocena, większa skłonność do nałogowego sięgania po narkotyki i alkohol, skłonność do zaburzeń nastrojów czy problemów interpersonalnych. Mogą u nich wystąpić zaburzenia psychotyczne, zaburzenia osobowości, depresje, próby samobójcze. Osoby seksualnie wykorzystane w dzieciństwie miewają w życiu dorosłym trudność w poszanowaniu swoich intymnych granic, mogą podejmować przypadkowe, anonimowe kontakty seksualne z wieloma różnymi partnerami, bez zaangażowania emocjonalnego. Osoby takie nie tylko same są narażone na przemoc seksualną w życiu dorosłym, ale wykazują skłonność do jej stosowania wobec innych (szczególnie dzieje się tak w przypadku ofiar-mężczyzn).
  • Zaniedbane dziecko.

    2tyhryh.jpg


    Krzywdzeniem dziecka nazywamy każdy działalność rodziców bądź opiekunów, która w jakikolwiek sposób zaburza rozwój dziecka lub uniemożliwia wykorzystanie jego potencjalnych możliwości.

    Definicja dziecka krzywdzonego obejmuje swoim zasięgiem zarówno zespół dziecka zaniedbanego jak i maltretowanego.
    Znane są czynniki które doprowadzają do krzywdzenia dziecka w rodzinie. Mogą one być po stronie dziecka, rodziców, jak również należą do nich czynniki społeczno-sytuacyjne.

    Czynniki ze strony dziecka to:

    – Dziecko odmienne pod względem fizycznym (np. wady, rozwojowe)
    – Opóźnienie w rozwoju intelektualnym
    – Temperament
    – Zachowanie dziecka

    Wśród czynników społeczno – sytuacyjnych wyróżnia się:

    – Czynniki bytowe (np. ubóstwo, brak satysfakcji zawodowej, złe warunki mieszkaniowe
    – Więź pomiędzy rodzicami
    – Więź pomiędzy rodzicami a dzieckiem (np. stres okołoporodowy, dominacja kar, dziecko niechciane wielodzietność

    Czynniki ze strony rodziców mogące prowadzić do krzywdzenia dziecka to:

    – Poczucie niskiej własnej wartości
    – Krzywdzenie w dzieciństwie
    – Zaburzenia depresyjne u rodziców bądź zaburzenia osobowości
    – Nieznajomość potrzeb dziecka
    – Nierealne oczekiwania od dziecka

    Aby doszło do krzywdzenia dziecka zwykle musi zaistnieć sytuacja spustowa, która wywoła określone reakcje rodziców. Ta sytuacja. spustowa może być nawet banalna.

    Najczęściej krzywdzenie dziecka wyzwalają:

    – przewinienia dziecka
    – kłótnie i konflikty rodzinne i pozarodzinne

    Dziecko zaniedbane jest najczęstszą formą maltretowania i stanowi ponad 50% wszystkich przypadków zgłaszanych służbom ochrony dziecka). 1993 r. w badaniu National Incidence Study of Child Abuse and Neglect (badanie częstości maltretowania i zaniedbania dziecka), opartego na rozpoznawaniu tego zjawiska przez kwalifikowanych pracowników socjalnych wykazano 30 przypadków zaniedbania na 100 dzieci populacji ogólnej.

    Zaniedbanie jest zwykle definiowane jako błędy rodziców w opiece nad dzieckiem, będące przyczyną rzeczywistej lub potencjalnej szkody dziecka. Definicja przytoczona powyżej obejmuje następujące cechy:

    – Rzeczywistą i potencjalną szkodą jaką ponosi dziecko
    – Szkody psychologiczne i fizjologiczne
    – Szkody krótko i długoterminowe
    – Stopień opieki nad dzieckiem
    – Cechy trwale lub epizody zaniedbania.

    Z zaniedbania dziecka wynikają zagrożenia zarówno natury medycznej, jak i psychologicznej. Wśród zagrożeń natury psychologicznej na szczególną uwagę zasługują zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dziecka, trudności w nauce, zachowania stwarzające zagrożenie, niewystarczająca troskliwość, opieka i miłość.

    Skrajną formą zaniedbania jest porzucenie, które ma. miejsce wtedy, gdy rodzice nie mają z dzieckiem kontaktu przez 2 kolejne dni lub gdy dziecko zostaje zmuszone do opuszczenia domu.

    Dziecko zaniedbane nie dostaje wystarczającej ilości ciepła, miłości i troskliwości od rodziców. Pozbawione jest poczucia, że rodzice żywią względem niego pozytywne uczucia, że dbają o nie lub są do tego zdolni.

    Najpoważniejszą konsekwencją niezaspokajania potrzeb emocjonalnych dziecka może być rozwinięcie się zespołu depresyjnego.

    W Polsce wskaźnik rozpowszechnienia zaburzenia o obrazie zespołu depresyjnego wynosi 6,6% u dzieci 5-cio letnich, 28% u dzieci 13-to letnich i 6,77% epizod depresyjny u adolescentów Dzieci depresyjne zwykle pochodzi z rodzin dysfunkcjonalnych, często dzieci takie przeżyły stresujące wydarzenia życiowe (np. śmierć rodzica, umieszczenie w Domu Dziecka) czynnikami, które zwiększają ryzyko depresji jest wystąpienie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dziecka, bądź specyficznych trudności szkolnych. Obraz kliniczny depresji zależy od wieku dziecka. Już w 1946r. Spitz obserwował depresję anaklityczną u niemowląt po rozdzieleniu ich z matką, w 1969 r. Bowley opisał trzy fazy reakcji dzieci w wieku od 3 m-cy do 3 lat na rozłąkę z matką.

    Depresja u małych dzieci może manifestować się objawami niecharakterystycznymi, takimi jak: drażliwość, napady złości, zaburzenia zachowania, wycofanie się z aktywności, która do tej pory sprawiała dziecku radość. Im młodsze dziecko tym częstsza somatyzacja,. objawów z licznymi skargami i dolegliwościami natury somatycznej (np. bóle głowy, brzucha). W grupie adolescentów Bowley wyróżnił 4 typy depresji – z obniżonym nastrojem i napędem, którym towarzyszą nieokreślony lęk i lęk przed przyszłością, depresję z rezygnacja, depresję z niepokojem i hipochondryczną, której towarzyszyły zachowania autodestrukcyjne. Konsekwencją każdego zespołu depresyjnego może być próba samobójcza, która może doprowadzić do śmierci młodego człowieka. Świat ludzi dorosłych odpowiedzialny jest za to, aby stworzyć dzieciom i młodym dorastającym ludziom warunki życia zapewniające mu poczucie bezpieczeństwa, miłości i troski. Od osób dorosłych zależy, jak szybko nieprawidłowości zaburzające życie dziecka zostaną wykluczone i naprawione. To wiedza, wrażliwość, znajomość objawów wśród dorosłej czyści społeczeństwa może zdecydowanie zmniejszyć, bądź nawet przerwać proces krzywdzenia dzieci.

    Przemoc w rodzinie.

    Problem alkoholowy w rodzinie.

     

    • Z ostrożnych obliczeń wynika, że 14 procent mężczyzn i 4 procent kobiet, czyli 42 miliony obywateli państw należących do Unii Europejskiej przyznaje się do nadużywania alkoholu lub choroby alkoholowej.Zakładając, że każdy z nich ma bezpośredni wpływ na życie przynajmniej jednej osoby niepijącej, należy uznać, że 84 miliony mieszkańców Europy Zachodniej to alkoholicy i osoby współuzależnione. Ponadto przyjmuje się, że w rodzinach dotkniętych problemem alkoholowych wychowuje się 4,5 mln dzieci, przy czym najnowsze dane sugerują, że rzeczywista liczba może okazać się znacznie większa i sięgać nawet 7 , 7 mln.
    • Nadmierne picie w wielu przypadkach prowadzi do trwałego zerwania więzi małżeńskiej, np. w Wielkiej Brytanii wskaźnik rozwodów jest dwukrotnie wyższy w rodzinach alkoholowych niż w rodzinach wolnych od tego typu problemu. Przebieg konfliktów rodzinnych, wywołanych z powodu nadużywania alkoholu, bywa często dramatyczny i wiąże się z użyciem siły. Sprawcami aktów przemocy w rodzinie są zazwyczaj osoby znajdujące się pod wpływem alkoholu, choć niekoniecznie będące alkoholikami, a znaczna część ofiar również jest nietrzeźwa w momencie pobicia.
    • Istnieje silna zależność pomiędzy nadużywaniem alkoholu przez rodziców a krzywdzeniem dzieci, w tym wykorzystywaniem seksualnym. Molestowania własnych dzieci po wypiciu alkoholu dopuszczają się nie tylko rodzice, którzy są nałogowymi alkoholikami, ale również ci, którzy piją okazjonalnie.Alkoholizm rodziców jest dla dziecka źródłem wielu traumatyzujących przeżyć, które działają z tym większą szkodą dla jego rozwoju, im jest ono młodsze. Dziecko, które nie ukończyło piątego roku życia jest całkowicie zależne od rodziców, stąd szczególnie dotkliwie odczuwa ono brak należytej opieki. Ponadto jest zupełnie bezbronne wobec wszelkich form nadużyć, jakich dopuszczają się względem niego rodzice. W przeciwieństwie do starszych dzieci nie potrafi się w żaden sposób bronić i nie może choćby na krótki czas samodzielnie opuścić domu.Małe dziecko stale przebywa w środowisku, w którym przeżywa strach, doznaje upokorzeń i czuje się zagrożone. Atmosfera domu rodzinnego budzi w nim przerażenie i uniemożliwia prawidłowy rozwój. Dziecko, które jest pozbawione poczucia bezpieczeństwa i dojrzałej, odpowiedzialnej miłości rodziców czuje się niechciane, niekochane, odrzucone. Często dzieci zaniedbywane przez rodziców przeżywają lęk przed odejściem lub śmiercią pijącego rodzica, są ofiarami ich werbalnej lub fizycznej agresji, świadkami ciągłych konfliktów, które nierzadko wiążą się z użyciem siły, wreszcie muszą przejść przez dramatyczne doświadczenie rozpadu rodziny. Sytuacja rodzinna często zmusza je do przejmowania obowiązków i zachowań właściwych osobom dorosłym, obciąża nadmiarem odpowiedzialności i poczuciem winy, a w efekcie bezpowrotnie odbiera im beztroskie dzieciństwo.
    • Z raportu wynika jasno, że alkoholizm jest chorobą, która niszczy nie tylko życie osoby uzależnionej, ale również jej krewnych. Alkoholik nie jest w stanie lub nie chce uczestniczyć w życiu rodzinnym. Z kolei jego bliscy z obawy przed pijackimi ekscesami w miejscach publicznych lub w gronie znajomych unikają wszelkich kontaktów towarzyskich, wspólnych spotkań, wyjazdów etc. Zachowanie alkoholika jest bowiem nieprzewidywalne i z reguły naraża członków rodziny na kłopoty oraz przykrości, a ponadto budzi w nich poczucie wstydu i zażenowania. Generalnie rodzina stara się ukryć swój problem przed sąsiadami, znajomymi, współpracownikami. W ten sposób dochodzi do zawiązania swoistej zmowy milczenia, zaś ujawnienie rodzinnej tajemnicy jest traktowane jako brak lojalności i zdrada. Taka sytuacja prowadzi do stałego pogłębiania się społecznej izolacji rodziny. Nie zmieniają tego nawet mniej lub bardziej udane próby angażowania się poszczególnych jej członków w sprawy społeczności lokalnej czy też nawiązywania kontaktów w miejscu pracy lub nauki, gdyż wszelkie tego typu relacje kształtują się w całkowitym oderwaniu od kontekstu życia rodzinnego.

    Patologie i dewiacje spoleczne

       Patologia społeczna, zwana również społeczną dezorganizacją lub zachowaniami dewiacyjnymi, oznacza stan zakłócenia równowagi społecznej, czego przejawem jest osłabienie więzi społecznych, zachwianie systemu wartości oraz nieskuteczność kontroli społecznej.

      Osoby, które krzywdzą współmałżonka, które dopuszczają się nadużyć wobec dzieci i które dręczą starszych krewnych, są w pewien sposób do siebie podobne. Poniższe cechy są jednocześnie przyczynami patologii spolecznych.

    • Niska samoocena

    • Błędny wizerunek ofiary

    • Poczucie braku kompetencji

    • Brak wsparcia i pomocy

    • Niedostatek empatii

    • Problemy małżeńskie

    • Brak samokontroli 

    • Depresja

    • Izolacja społeczna

    • Doświadczenie bycia krzywdzonym i zaniedbywanym w dzieciństwie

     

      

    Problematyka naszego bloga

         Postanowilyśmy, że tematem naszego bloga będą patologie i problemy dotyczące dzieci. Zajmiemy się więc wszelkimi chorobami wieku dziecięcego oraz zaburzaniami w ich rozwoju. Skupimy się na psychice dziecka i zastanowimy się  nad wplywem środowiska i najbliższego otoczenia na jego rozwój i przyszle życie. To zagadnienie jest szczególnie aktualne w dzisiejszym świecie pelnym nierówności spolecznych i negatywnego wplywu nie tylko najbliższej rodziny ale też mediów i środowiska w jakim wychowuje się dziecko.

    pierwszy wpis

    Witamy 😉